پارک گلستان با مساحت 87242 هکتار متشکل از صخره های مرتفع آهکی تا تپه ماهور هایی و دامنه تغییرات ارتفاعی بین 450 متر و 2411 متراز سطح دریا،بین دریای خزر و مناطق خشک شرقی قرار گرفته و به همین لحاظ اقلیم های  متفاوت از نواحی بسیار مرطوب تا قسمت های نیمه خشک را در بر میگیرد و دامنه تغییرات درجه حرارت از -25 درجه تا 

+35 درجه سانتی گراد و میزان بارندگی سالیانه از 1000 میلی متر  تا کمتر از 200 میلی متر برحسب منطقه و ماه متفاوت است.

پارک ملی گلستان بین دو حوزه نیمه نم پسند و نیمه خشکی پسند قرار دارد و به تدریج در حرکت به طرف حالت شرق و سیمای طبیعی آن به حالت استپی تغییر پیدا میکند ،به همین جهت عناصر گیاهی هر سه ناحیه را دارد .توسکای قشلاقی و کلهو و انجیر و توت و زالزالک و ولیک و ازگیل از گونه های مختلف گیاهی پارک محسوب میشوند.در کف جنگل ،سرخس ها و متامتی پراکنده اند و در نواحی خشک تر در ختچه های زرشک،تغ گز و کارواش کش و بوته های کلاه میر حسن،گون و گدار و چوبک و درمنه  و سایر گونه های استپی یافت میشود.در نواحی مرتفع گونه ارس نیز بطور پراکنده وجود دارد.شرایط طبیعی پارک موجب به وجود امدن زیستگاه های مناسبی برای زندگی پستانداران وابسته به 6 راسته ،در پارک ملی گلستان شناسایی شده که شامل مرال یا گاو کوهی بزرگترین گوزن ایران و شوکا و سمور جنگلی ،قوچ و میش اوریال ،پلنگ و خرس قهوه ای در مناطق جنگلی و در نواحی استپی است .از راسته خفاش ها تا کنون 18 گونه در این پارک شناسایی شده است .169 گونه پرنده متعلق به  15 راسته در پارک وجود دارد که 48 نوع مهاجر و 62 گونه بومی پارک ملی است و شامل قرقاول کبک و تیهو و جغد و خال دار و زنگوله بال و کولر سینه سیاه و ابیا و بلدرچین و قرقی دلیجه و سارگپه وسهره ها و زرد پره ها و مگس گیر ها و زنبورک ها و دم سرخ میشوند..