گنبد علویان

گنبد علویان متعلق به سده 6 هجری در اواخر دوره سلجوقی است که در ابتدا به عنوان مسجد احداث شده اما در دوره های بعد با ایجاد سردابی در زیر ان ،به مقبره خاندان علوی تبدیل شده و در حال حاظر،مقبره دو تن از بزرگان علویان در سرداب است.گنبد علویان از شاهکارهای معماری و گچبری پس از اسلام و شبیه به گنبد سرخ مراغه است.گنبد بصورت 4ضلعی اجری با چهار جرز ستون مانند به ارتفاع 9ممیز95 متر و قطر حدود دو متر شبیه برج در چهار گوشه ،ان را در میان گرفته اند. و روی یک پله قرار دارد و جلوی درب ورودی مقبره ،9پله سنگی دیده میشود.بر فراز ورودی و درون کادر مستطیل شکل،گچ بری های برجسته لانه زنبوری شامل گل و بوته های درهم پیچیده و برحاشیه خارجی کادر نیز کتیبه ای گچبری شده مشتمل بر ایاتی از قران مجید به خط کوفی است و پیشانی طاق نما را نیز گچبری مثلثی و ستاره ای شکلی بصورتی بدیع تزئین کرده است.