زیگورات چغازنبیل

زیگورات چغازنبیل پرستشگاهی است که عیلامی ها برای خدایان در مرکز شهر دور-اونتاش ساخته بودند در سال 640 پیش از میلاد به فرمان آشور بانی پال در جنگ با هومبان هالتاش آخرین شاه عیلام ویران شد.معبد دارای دو حصار بوده که درون حصار داخلی بخش آیینی قرار داشته و دارای هفت دروازده بوده است.جلوی پلکان جنوب شرقی هم هفت ردیف قربانگاه قرار دارد .دروازه جنوب شرقی با قیر بندکشی شده است و بر آن به وضوح رد ارابه دیده میشود،محل عبور ارابه ها بود.شش دروازه دیگر از راه های سنگفرشی به زیگوورات میرسیده اند.زیگورات بنای آجری مربعی شکل که حدود 5000 آجر آن نوشته ای در شرح بنا به خط عیلامی دارد.آجر ها توسط مهر ،مکتوب نشده بلکه هر کدام جداگانه با دست حجاری شده و کتیبه هایی به دو خط میخی و با دوزبان عیلامی و آکدی روی دیواره های زیگورات و به فاصله هر ده ردیف،و در 5طبقه توسط اونتش-نپیرشه شاه عیلام در سده سیزده پیش از میلاد ساخته شده است.در طبقه بالا معبد اینشوشیناک،حافظ شهر شوش پایتخت عیلامیان بوده،دور تا دور بنا سنگفرش است.از درهای چوبی معبد که با میله های شیشه ای تزئین میشدند،چیزی باقی نمانده اما پاشنه سنگی درها در گوشه ای از محوطه به چشم میخورند.کنار این درها مجسمه های غول پیکری به شکل گاو نر وجود داشتند که وظیفشان حفاظت از زیگورات بود.قطعاتی ازاین گاو های سفالین و لوله های شیشه ای رنگی و گل میخ های لعابدار که از محوطه زیگورات بدست آمده اند،در موزه ملی ایران نگهداری میشوند.درون محوطه یک ساعت خورشیدی بزرگ نیز ساخته شده بود. در شمال غربی سه معبد دیگر به نام های معبد ایشمکرب،اوبان والهه کیریرشا از خشت خام وجود دارد که هرکدام حیاط،نیایشگاه اتاق و انبار دارند. اب رسانی به چغازنبیل از شگفتی های معبد است.آب رود کرخه با ساخت کانالی به طول 45کیلومتر پس از عبور از هفت تپه به چغازنبیل میرسد و در حوضچه های بزرگ و کوچک ته نشین و باگذر از لایه های شن،ماسه و تنبوشه های سفالی ،تصفیه و یکی از قدیمیترین تصفیه خانه های آب جهان را به وجود می آورد.چغازنبیل یکی از زیباترین آثار باستانی ایران است که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.