شاه چراغ شیراز (ثبت ملی)

آرامگاه میرسید احمد پسر امام موسی کاظم،امام هفتم شیعیان ،ملقب به شاه چراغ است.آرامگاه شاه چراغ در دوره اتابکان فارس در سده ششم هجری قمری ساخته ولی درحال حاظر ششم هجری قمری ساخته شده ولی درحال حاضر بدلیل خرابی های ناشی از چندین زلزله و باز سازی های فراوان در دوره های مختلف و الحاقاتی که بنا داشته است،اثری از معماری سده ششم در این بنا وجود دارد ،اثری از معماری سده ششم در این بنا وجود دارد .معماری شاهچراغ به سبک اذری است که از شیوه های معماری ایرانی پس از اسلام بوده و در زمان ایلخانان رواج زیادی داشته و گنبد و بارگاه آن دارای کاشی کاری های بسیار زیبایی است.حیاط شاه چراغ دارای دو درب اصلی ورودی در سمت جنوب و شمال با کاشی کاری های زیبا می باشد ک درب شمالی به بازار شاه چراغ وارد شده و دو درب که یکی به بازار حاجی و دیگری به مسجد جامع عتیق باز میشود.حوض بزرگ فواره داری ازجنس چینی در وسط حیاط قرار دارد.دور حیاط اتاق های دو طبقه با ستون های آهنی وجود داردکه با چوب های نفیس پوشش داده شده و در سقف مسطح آن نیز چوب منبت کاری شده با اسماء متبرک بکار رفته است.بنای حرم در سمت جلو ،حرمی گسترده در پشت ایوان و در چهار جانب حرم ،چهار شاه نشین وجود دارد .درون حرم با آِینه های ریز رنگین،کاشی کاری و آیینه کاری گردیده ،انواع خط های زیبای فارسی و عربی ،تزیین کننده نمای اطراف آینه ها و کاشی ها میباشد.کف بقعه یک متر بلندتر از سطح زمین و از سنگ و آجر و گچ ساخته شده و ضریح حرم در شاه نشین زیر گنبد از جنس نقره ساخته شده است.همچنین مسجدی نیز در پشت حرم وجود دارد.در سمت شمال شرقی حیاط و در مجاورت زیارتگاه حضرت شاه چراغ،مرقد سید میر محمد،برادر شاه چراغ قرار گرفته که متعلق به سده دهم هجری قمری بوده و در دوره ی زندیه و قاجار تعمیر و تزئین شده است .کاشیکاری گنبد آن به شیوه کاشیکاری گنبد های زمان قاجار بوده و سقف ایوان چوبی بوده و اسماء متبرکه بر روی آن نگاشته شده است.ارامگاه شاهچراغ در سال 1321 خورشیدی در فهرست آثار ملی ثبت شده است.