مسجد جامع نائین

مسجد جامع نائین از قدیمی ترین مساجد ایران و ویژگی های خاص و مهم معماری مسجد را در ردیف مهمترین بناهای تاریخی قرار داده است.بنای اولیه مسجد جامع نائین متعلق به سده های دوم تا چهارم هجری و به سبک شبستانی و ستون دار و فاقد ایوان و گنبد بوده است.محراب مسجد دارای گچبری های بسیار زیبای در بالای محراب و سه ستون رو ب رو است.در گچبری های قسمت بالای محراب دو کتیبه به خط کوفی مشجری که شامل آیات قرآنی سوره نمل و توبه ،وجود دارد..منبر چوبی و تزئین شده با هنر منبت و بسیار زیبا در مجاورت محراب از آثار دیگر در مسجد است.در سمت چپ منبر و در قسمت فوقانی کتیبه ای وجود دارد که تاریخ ساخت آن را متعلق به 690 خورشیدی نشان میدهد.در ساخت این منبر از تکنیک کام،زبانه و چفت و بست استفاده شده و هیچ گونه میخ و بست فلزی در آن بکار نرفته است.زیرزمین و یا سرداب مسجد در دل زمین و زیرصحن و با طاق های هلالی و کاربندی های سقف ساخته شده و بر سقف طاق ها ،سنگ های مرمری قرار دارد که با عبور نورخورشید از کف صحن به عنوان نورگیر سرداب مورد استفاده قرار میگرفته است.تک مناره مسجد جامع نائین بیش از 28 متر ارتفاع بصورت هشت ضلعی است و با آجر چینی زیبا و تزئینات خاص خود از نمونه های منحصر به فرد در ایران است و به حسینیه نائین راه دارد و دارای ارتفاع زیاد و تزئینات زیبای گچبری بصورت مهرزنی ،متعلق به دوره ایلخانی است.