نهر داریون

نهر داریون کانالی آبی دست کندس است که قدمت آن سده پنجم پیش از میلاد و دوران حکومت داریوش اول هخامنشی باز میگردد و از شاخص ترین سازه های هیدرولیکی در دشت میاناب است.کانال های باز دارنده و محافظت در مسیر جریان داریون،خطر تخریب مزارع کشاورزی و تاسیسات نهر را کاهش میداد و در کنار بند میزان،سیستم بی نظیر تقسیم آب دوران هخامنشیان برای مدیریت منابع آبی را نشان میدهد.کانال داریون از دهانه های آبگیر اصلی تا حدود دو کیلومتر،مسیری شمالی – جنوبی را طی کرده،بعد از این فاصله انحنایی بسمت شرق می یابد و سپس مسیر قبلی خود را طی میکند.