آرامگاه حضرت شاه عبدالعظیم

عبدالعظیم حسنی یا شاهزاده عبدالعظیم از نوادگان پیشوای دوم شیعیان ،حسن بن علی بن ابیطالب است کنیه ایشان ابوالقاسم و ابوالفتح است.بنا بر روایات تاریخی،عبدالعظیم برای زیارت قبر امام رضا{ع}به خراسان و سپس به قصد زیارت حمزه بن موسی به ری میرود .بنای ارامگاه شاه عبدالعظیم حسنی مربوط به دوره ایلخانی –دوره صفوی-دوره قاجار است.بنای نخستین این آرامگاه در نیمه دوم سده سوم هجری قمری برابر با سده نهم میلادی تعمیر اساسی شد.درگاه ورودی ،در شمال آرامگاه به فرمان پادشاهان خاندان بویه ساخته و سپس در روزگار سلجوقیان با تلاش مجدالملک قمی بازسازی شده است.بنای آرامگاه در بخش پایین چهارگوشی است که هر سوی آن حدود هشت متر است.برفراز چهارگوشه حرم،مانند بناهای سلجوقی،جهار طاق مورب و بالاتر از ان یک هشت ضلعی و بر روی آن یک شانزده ضلعی بنا شده است و بر روی این شانزده ضلعی گنبد اصلی قرار گرفته است.این اثر در سال 1334 خورشیدی به عنوان یکی از اثار ملی ایران ب ثبت رسیده است.